داستان سرایی مواجب بگیران فرقه چیزی جدیدی نیست. وقتی این قضایا ادامه دارد که خاصیتش هر روز از بین می رود و وضع اسفناک تر مریم قجردرآلبانی و جدایی نیروها مسئله اصلی او می شود. تعریف و تمجید قلم بدستان از زن داعشی حکایت این جمله است،"خود گویی و خود خندی عجب مرد هنرمندی". مطلب مریم رجوی چرا؟ به قلم سهیلا دشتی درسایتی از بیشمار سایتهای مجاهدین خلق که برای هیاهو و بزرگ نمایی درست شده اند دیدم. خلاصه کنم او به زندان مریم قجردر فرانسه بعد از فرار از عراق پرداخته و با قصه گویی سعی کرده است از او سمبل بسازد و با طرح این سوال (اتفاقاً سوال رهبر فرقه در سال 1368 بود) سابقه برایش ببافد. اما واقعیت این است درسال 1374 که نشست های موسوم به حوض برای سرکوب مخالفین در بغداد توسط رجوی بر پا شد، رجوی سعی کرد با برقراری ویدیو کنفرانس با مریم قجر که آن زمان در پاریس بود هیجان تصنعی ایجاد کند. زن سوم رجوی می گفت دیگر صبرش تموم شده و می خواهد پیش نیروها بیاید و اما ما آن وقت ها خبر نداشتیم که برنامه ی برای اعزام این زن با لقب رئیس جمهور خود خوانده به فرانسه ازابتدا شکست خورده و تعدادی از نیروهایی که همراه او بودند فرار کرده بودند. این را یاد آوری کردم تا دروغ رهبران به ظاهرفداکار! را بر ملا کنم. وقتی آمریکا عراق را بمباران کرد، رجوی ادعا می کرد هرگز این حمله اتفاق نمی افتد ولی مریم قجر را فراری داد و با همراهی بیش از صد تن از شکنجه گران و فرماندهان سرکوب به فرانسه، جانشان را نجات دادند و همچنین باید گفت دستگیری این زن در فرانسه که رجوی زندانهای اروپا را هتل های چند ستاره می دانست چه قهرمان بازی است که این خانم نویسنده می خواهد ترسیم کند و در پایان او را صدای مردم بداند در حالی که حتی صدای افراد خود نیست و افراد زیادی در تشکیلات فرار میکنند و خود فریادگر دردهایشان در فرقه می شوند.
طلیعه آزادی مریم ,رجوی ,صدای ,فرانسه ,فرقه منبع
درباره این سایت